رابطه شاخص توده بدنی مادر با تخمین بالینی وزن جنین در حاملگی ترم

زمینه: تخمین صحیح وزن جنین از عوامل تأثیرگذار بر ایمنی زایمان است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر شاخص توده بدنی مادر (bmi= body mass index) بر دقت تخمین بالینی وزن جنین انجام شد. روش ها: 456 خانم باردار تک قلو با سن حاملگی 41-37 هفته براساس معیارهای ورود به مطالعه بررسی شدند. نمونه ها در چهار گروه شاخص توده بدنی قرار گرفتند، سپس وزن تخمینی بالینی جنین و وزن واقعی ثبت شد. در نهایت داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار spss 16 شد. برای آزمون رابطه بین متغیرها از آزمون کای دو و  ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: با افزایش شاخص توده بدنی (bmi) سن، وزن و پاریتی مادر، دقت روش بالینی تخمین وزن جنین کاهش یافت. خطای برآورد در هر چهارگروه bmi عمدتاً در جهت تخمین بیشتر وزن جنین بود و این تخمین بیشتر با بالا رفتن bmi بیشتر شد. در bmi بیش از 30، دقت تخمینی وزن جنین 70 درصد بود که نشان دهنده ارزش این روش در تخمین وزن جنین در هر چهار گروه bmi است. نتیجه گیری: تخمین بالینی وزن جنین روشی معتبر در مادران با bmi متفاوت است هر چند با افزایش bmi مادر دقت آن کم تر می شود.